جایگاه و نقش سیاست گذاری در کاوش و بهره برداری از فضای ماورای جو

سیاست­گذاری فضایی، فرایند تصمیم­سازی یا تصمیم­گیری در خصوص خط مشی­ها و کاربست رهنمود­های عمومی یک دولت یا گروهی از دولت­ها برای کاوش و بهره­برداری از فضای ماورای جو است. اثر مؤلفه­های سیاسی بر کاوش و بهره­برداری از فضای ماورای جو بر کسی پوشیده نیست؛ رقابت راهبردی دو ابرقدرت میانه­ی قرن بیستم و اولویت­بندی کاوش فضا برای دستیابی به برتری سیاسی و ایدئولوژیک از سوی آنان موجبات رشد و شکوفایی صنعت فضایی را فراهم کرد. اما سیاست­های فضایی کشورهای پیشرو و فعالان تازه ­وارد عرصه­ی فضا در قرن حاضر به چه ترتیب و در چه قالبی سامان یافته است؟ گذشته از این، در مقاله­ی حاضر سیاست­گذاری فضایی در جمهوری اسلامی ایران که در برخی از اسناد بالادستی از جمله سند جامع توسعه­ی هوافضا، نقشه­ی جامع علمی کشور، قانون برنامه­ی پنج­ساله­ی پنجم و سیاست­های کلی برنامه­ی ششم توسعه به طور مستقیم و غیرمستقیم مورد توجه قرار گرفته است، بررسی و تحلیل می­شود.